1951 r.
1 Maja – Święto Pracy – uczczono pogadankami o pracy, pokoju i Planie 6 – letnim. Szkoła i klasy były udekorowane. Przyjęto też zobowiązania 1 – Majowe. Dzieci zbierały surowce wtórne, nauczyciele uczyli dodatkowo, wkopano też dwa maszty przed szkołą.
Przygotowano Akademię 1 Majową. Nauczyciele i dzieci wzięli udział w pochodzie. Szli też harcerze w mundurkach. Niesiono transparenty, przybory gimnastyczne i portrety podżegaczy wojennych.
20 uczniów – przodowników w nauce i pracy społecznej obdarowano książkami zakupionymi przez Komitet Rodzicielski.
Święto Ludowe uczczono pogadankami na temat sojuszu robotniczo – chłopskiego. Wykonano też odpowiednie hasła i gazetki. Młodzież wzięła udział w wiecu, który odbył się w parku.
1965 r.
W tym 1965 roku przypadło 20 – lecie wyzwolenia Polski. Dlatego 1 Maja obchodzony był pod tym kątem. Przez miasto przeciągnął barwny korowód młodzieży szkolnej z całej gminy. Najpiękniej wyglądali harcerze wraz ze swoimi instruktorami. Szły też zakłady pracy i strażacy.
W manifestacji wzięły udział władze powiatowe i partyjne. Po południu były występy zespołów artystycznych w parku, a potem zabawa ludowa.
1966 r.
W tymże 1966 roku przypadało 1000 – lecie Państwa Polskiego. Naczelne hasło brzmiało: ”Polska Ludowa ukoronowaniem Tysiąclecia Państwa Polskiego”. W związku z tą rocznicą udekorowano szkołę i klasy szkolne. Dla środowiska zorganizowało szereg spotkań i imprez rozrywkowych. Podjęto też długofalowe zobowiązania.
W dniu 1 Maja w pochodzie wzięło udział dużo mieszkańców Rakoniewic i okolicy. Przybyły liczne zakłady pracy i młodzież. Szczep harcerski otrzymał sztandar. Zakończenie Ogólnopolskich Obchodów 1000 – lecia Państwa odbyło się w Gnieźnie. Młodzież szkolna w dniu 23 kwietnia 1966 roku wyszła na ulicę by pożegnać sztafetę motocyklistów z Wolsztyna, która jechała do Gniezna na wspomniane wyżej obchody. Mieszkańcy i młodzież z chorągiewkami biało – czerwonymi wiwatowali na cześć sztafety.
1967 r.
W przeddzień 1 Maja urządzono w świetlicy szkolnej akademię dla ludności Rakoniewic i zaproszonych gości. Jak zwykle był okolicznościowy referat i część artystyczna. Część artystyczną przygotowała młodzież szkolna i harcerska. Wystąpił też zespół taneczny w pięknych strojach ludowych. W akademii udział wzięło około 200 osób.
Następnego dnia, 1 Maja 1967 roku młodzież naszej szkoły bierze udział w pochodzie. Maszeruje ponad 200 harcerzy w mundurkach. Niosą sztandar harcerski, proporczyki i piękne dekoracje wykonanie pod kierownictwem podharcmistrzyni Krystyny Bartkowiak. Młodzież nie zrzeszona podzielona jest na grupy. Ubrani w kolorowe stroje niosą hasła, chorągiewki i kwiaty. W pochodzie do parku idą też pracownicy zakładów pracy i rolnicy. W parku odbył się wiec, w którym udział wzięli przedstawiciele władz, ludność i młodzież. Potem do późnych godzin nocnych była zabawa ludowa. W parku zorganizowano stoiska, które sprzedawały artykuły żywnościowe. Obliczono, że w majowym święcie wzięło udział około 3 tysięcy osób.
1969 r.
Po raz pierwszy akademia 1 Majowa odbyła się w miejskiej sali widowiskowej wybudowanej w czynie społecznym przez Ochotniczą Straż Pożarną. Sala pomieścić może ponad 500 osób, posiada dużą scenę z zapleczem. Salę z okazji 1 Maja pięknie udekorował pan Zenon Molski. Kierownik Szkoły Franciszek Borowczak wygłosił okolicznościowe przemówienie. Część artystyczną przygotowali instruktorzy Związku Harcerstwa Polskiego.
W dniu 1 Maja o godz. 14:00 odbyła się manifestacja na placu przed salą widowiskową. Wzięły w niej udział szkoły, zakłady pracy, rolnicy z miasta i gminy. Szczególnie pięknie wyglądały szeregi harcerskie niosące różne emblematy i hasła. Młodzież nie zrzeszona była podzielona na kolorowe grupy. Każdy zakład pracy starał się, by jego pracownicy wyglądali pięknie w pochodzie. Przy dźwiękach orkiestry dętej maszerowano ulicą Krystyny, Grodziską na Plac Powstańców Wielkopolskich, gdzie stała trybuna. Przy końcu ulicy Pocztowej pochód został rozwiązany. Wszyscy się rozchodzili.
Nauczyciele z Rakoniewic w pochodzie 1-majowym
Źródła
- „Zarys szkolnictwa i środowiska Rakoniewickiego” – Gabriela Hoffmann, Rakoniewice 2005 r.
Komentarze