Paweł Kiciński na Antarktydzie | fot. Zarys szkolnictwa i środowiska Rakoniewickiego, G.Hoffmann
Po odbyciu służby wojskowej w Marynarce Wojennej pracuje w Porcie Gdańskim. Wraca do Poznania i podejmuje pracę na PKP, a następnie przenosi się do Poznańskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa nr 4. Cały czas marzy o spędzeniu zimy na Antarktydzie, dlatego uczył się i szkolił w różnych zawodach.
W 1978 r. osiąga zamierzony cel i – wraz z III Wyprawą (grupa zimująca) – udaje się na Antarktydę do Polskiej Stacji Antarktycznej imieniem Henryka Arctowskiego, powszechnie nazywaną „Arctowski”, która znajduje się na półkuli południowej w archipelagu Szetlandów Południowych, na wyspie Króla Jerzego. Miejsce to jest odległe od Polski o ponad 14 tys. km.
Polska Stacja Antarktyczna im. H.Arctowskiego latem (styczeń) | fot. www.arctowski.pl
Paweł Kiciński pełnił tam rolę pracownika technicznego. W liście skierowanym do Gabrieli Hoffmann pisał w ten sposób: „Brałem udział w III polskiej wyprawie na Antarktydę i jestem jednym z budowniczych Polskiej Stacji Antarktycznej na Szetlandach Południowych. Było to w latach 1978-79-80.”
List Pawła Kicińskiego skierowany do Gabrieli Hoffman | fot. Zarys szkolnictwa i środowiska Rakoniewickiego, G.Hoffmann
Źródła
- „Zarys szkolnictwa i środowiska Rakoniewickiego” – Gabriela Hoffmann, Rakoniewice 2005 r.
- www.arctowski.pl
- Więcej na temat:
- Paweł Kiciński
Komentarze